آفرینش در اساطیر هند

از متن کتاب:
کهن ترین خدایان و یه زعم آن، خاستگاه ایزدان آئینهای مختلف مردمان هند را می توان در عقاید اقوام "دراویدی" جستجو کرد. این اقوام پراکنده در هند و سیلان اعقاب بومزادان هند و دراویدی های نخستین بودند که در فاصله سالهای 4000 تا 2500 پیش از میلاد مسیح به سرزمین هند راه یافتند. دراویدیان خالق تمدن درخشانی بودند که در دوره رود "ایندوس" و شهرهای بزرگ "هاراپا" و "مُهنجودارو" شکل گرفت.
اقوام دراویدی مردمی کشاورز بودند و خدایانی را پرستش می کردند که به گونه ای با باروری و حاصلخیزی پیوند داشت. دو عنصر اساسی همواره در این کیش مورد توجه قرار می گرفت: نخست نیایش آلت نرینگی که نمونه هایی از آثار آن در مهرهای یافته شده در هاراپا دیده می شود و نشان دهنده خدای چهار زانو نشسته است که شاخ ورزاو، نماد جهانی بارور سازی را بر سر نهاده است.
دوم کیش توجه به خدا بانوی مادر که نمونه های یافت شده در هاراپا آن را تایید می کند و از این شمار مهرهایی است که تصاویر آن نشان دهنده رویش گیاه از رحم خدایی ماده با خدابانویی عریان است که در برابر اون انسان را قربانی می کنند. این تصاویر همراه خادمان حیوانی، ایزدبانویی به هیات ترکیبی ورزاو-قوچ و زن، خدایی با گوزن نر، فیل، ببر، کرگدن و گاومیش یا در برخی نمونه ها اژدرمار است...